Prolog

Jestem, małą dziewczynką wierzącą w bajki,   

żyjącą w swoim świecie.
Zamkniętą w mydlanej bańce, 
która w wolnym czasie odwiedza
świat mieszczący się po drugiej stronie lustra.

Patrzę w luster poświaty,
nie wiedząc już, czy to co się w nich odbija
to prawdziwy obraz otaczającego mnie świata. 

Ucieknę, więc za góry, za lasy, 

choćby do lasu z jakiejś baśni. 

Może uda mi się znaleźć Krainę Czarów, 

może nawet uda mi się zaprzyjaźnić z Alicją...

Szukam Cię, już nie wiem gdzie, tracę orientację

jednak wiem, że gdzieś tam jesteś, musisz być.

Pomóż mi, bo sam sobie nie poradzę,

jestem cierpliwy, ale...

Pokaż się, nie uciekaj, proszę, nie,

chodź tu, powoli odkrywajmy siebie nawzajem.

Nie musisz już uciekać, tu będziesz bezpieczna,

dobrze przecież wiesz, że oboje wierzymy w świat baśni.

***

CZYTAM = KOMENTUJĘ